Bockbier & stamppot

Een leuke bijkomstigheid van werken in een academisch ziekenhuis is dat er om de haverklap proefpersonen gevraagd worden voor allerlei onderzoeken. Zo heb ik deze week mijn 2e conditietest van dit jaar gedaan en dat is toch altijd weer spannend: waar sta je precies. Ik sport vrij weinig en houd alleen het lopen een beetje bij. We zijn nog maar een paar weken verder na de ultra en na een half uurtje lopen voel je de benen al. Het blijft een vreemde gewaarwording… Wat ook niet mee helpt is dat is wat minder op mijn voeding let. Ik mag best wat aankomen en de herfst brengt voor mij altijd 2 hoogtepunten mee: bockbier en stamppotten!

Op de vrijdagen scoren we met de collega’s meestal nog een kroket maar voor sommigen is de donderdag vrijdag dus…
Gelukkig bleek dat mijn conditie nog niet te veel is aangetast, de meeste cijfers voor mijn leeftijd lieten een score van 120% zien daar waar 100 uiteraard gebruikelijk is! Een mooier compliment van iemand van 25 krijgen die zegt dat je in topsportconditie verkeerd is er bijna niet… bloos;-)

Advertenties

Ha lekker!

Wat houd je er toch een lekker voldaan gevoel aan over van zo’n ultraloop… of is het van de grens die verlegd is? Hoe dan ook, ik geniet er nog steeds van en heb de afgelopen weken lekker weer allerlei “foute” dingen gegeten. Niet onbelangrijk: er is weer Bockbier! Precies op tijd;-) Ik heb nauwelijks gesport en daar ga ik dit weekend verandering in aanbrengen. Niet dat ik nieuwe doelen gesteld heb maar het is gewoon lekker om de conditie bij te houden. Toch kriebelt het om iets nieuws te zoeken en vooral te vinden… tips zijn welkom!

JEP!

En weer is het me gelukt een grens te verleggen! Gefinished in de ultraloop van 68 km in Den Haag! En een spierpijn… zo erg kan ik me alleen nog maar herinneren van mijn allereerste marathon begin deze eeuw. Was niet heel grappig op papadag gisteren om trap op en af te gaan met Anne maar de kinderwagen is een goede rollator;-)
Het was een zwaar parkoers, zo’n 17 kilometer strand en de nodige km’s door de duinen. De weersomstandigheden waren prima maar ik houd wel van een beetje warmte. En o, o, wat was ik blij met Mark. Met de nodige bananen, gelletjes en bidons in de rugzak had ik zo mijn eigen persoonlijke begeleider. En dat was hard nodig want na de marathon-afstand waren we op onszelf aangewezen. Er zou begeleiding mee komen vanuit de organisatie omdat het parkoers verder niet was afgezet. Je kunt moeilijk heel Den Haag afsluiten voor 25 lopers nietwaar. Maar ja, als je tot de langzamere behoort zoals ik… heb je pech als er geen begeleiders genoeg zijn;-) Dus bewees Mark zijn waarde want we kregen kaarten in de hand gedrukt en zoek het maar uit. Leve de iPhone! Het werd een soort van vossenjacht: waar is de volgende drinkpost? Daardoor wel wat tijd verloren maar wat maakt het uit als je toch volledig diep gaat. Ik verbaasde mezelf al omdat ik niet verwacht had de eerste 45 km’s zo soepel af te leggen en marathonlopers in te halen die mij op het strand passeerden. En dan te bedenken dat de ultra’s al een extra lus hadden gelopen. Zo zie je maar hoe belangrijk een goede trainer is. Wat wil je, “mijn” Jacomina weet wel hoe ze schema’s moet maken: zelf heeft ze notabene de Mont Blanc trail afgelegd. Kreeg ik nog een gouden tip van good-old Jan, mijn vroegere looptrainer uit Lelystad en ultraloper: je loopt als op een baantraining, gewoon 13 x 5 km en dan aftellen. Dat klinkt psychologisch zo veel minder…
En dan nu de hamvraag: wat wordt de volgende uitdaging?

Natuurlijk

slaan zoals gewoonlijk de twijfels weer toe… Het is best een end, 68 kilometer. Na al mijn eerdere sportieve activiteiten is een ultraloop een nieuwe uitdaging EN ik zou toch moeten weten dat ik er klaar voor moet zijn. Ja, ik heb genoeg getraind, ik rust zoveel mogelijk, ik drink nog trouw de halve liter bietensap per dag. Laten we het op gezonde wedstrijdspanning houden;-) Wat ook erg prettig is is dat morgen uitgerekend het buurtfeest is dus lekker vroeg slapen zit er niet in voor zover dat uberhaupt zou lukken. Ik sla dit jaar over maar burengerucht he… Mark komt logeren zodat mijn persoonlijke begeleider in elk geval op tijd is om ook af te zien want meefietsen in slakketempo valt zeker niet mee. Ter ontspanning ga ik morgen nog kijken naar een waterpolo-wedstrijd van mijn andere neef, Bas. En dan…. GO!

Gas terug

Heerlijk, die laatste 2 weken voor zo’n wedstrijd. Rusten! Helaas ben ik daarom geen vrijwilliger bij de triathlon van Almere: een hele dag op de benen staan is behoorlijk vermoeiend kan ik zeggen en die energie zal ik nog hard nodig hebben. Nadeel van de laatste 2 weken is dat ik aan de bietensap zit… bweh! Het effect hiervan is dat je vanwege het nitraatgehalte een lager zuurstofgehalte en een lagere hartslag hebt bij langdurige inspanning. En je het dus langer vol houdt. Hoop ik. Het is alleen werkelijk niet te zuipen. Als het goed gekoeld is en je er een schep suiker doorheen doet is die halve liter per dag net weg te krijgen. Geadviseerd wordt om zo’n 3 uur voor een wedstrijd ook nog een dosis te nemen wat betekent dat ik dat om 5 uur in de ochtend de wekker mag zetten. Ach ja, je doet het voor je hobby;-) Nu nog even over de verkoudheid heen en ik zou ouderwets in vorm moeten zijn…

De tijd tikt door

En zo zijn het geen 4 weken meer voor Den Haag, het komt sneller dichterbij dan ik wil!Komend weekend nog vol aan de bak: zowel zaterdag als zondag staan er 2 duurloopjes van 2,5 uur gepland. In een andere inspirerende omgeving want het jaarlijkse familieweekend in Drenthe staat voor de deur. Ze zullen er vast ook voldoende ruiterpaden hebben want de zee is daar wel erg ver weg…
Het grappige is dat ik tijdens een lange training behoorlijk diep ga maar 2 dagen later soepel de volgende training afwerk. Zou ik dan toch een goede conditie hebben;-) Best een gek idee dat op dezelfde dag de Dam tot Damloop is. Een kompleet ander evenement, wereldberoemd in Nederland, maar zelf start ik in een ultraloop waar ik niet al te veel publiek hoef te verwachten. Maar goed, ik zoek het dan ook in de uitdaging van de kilometers. Voeding lijk ik inmiddels aardig onder controle te hebben dus wie weet ga ik iets minder naar de knoppen;-) Langzamerhand moet ik gaan geloven dat ik er klaar voor ben…

Pfff…

Best vermoeiend, je voorbereiden op een ultraloop. En ook best lastig om strand te trainen als je ongeveer in Utrecht-centrum woont. Gelukkig bestaan er iets van ruiterpaden met lekker rul zand zodat het straks alleen maar mee zal vallen. Hoop ik. Afgelopen weekend stond er een kleine marathon op het programma en ik moet zeggen dat ik dat best voel. Zo slaat natuurlijk de onzekerheid weer ‘ns bij me toe want ik mag nu toch nog niet moe zijn als ik zie wat ik nog moet trainen?!

Mijn neef Mark zal me weer begeleiden tijdens de expeditie en dat voelt prettig. Hoef ik me geen zorgen te maken over voeding enzo. Hij weet dat ie zo’n kleine 70km moet gaan fietsen in “seniorentempo”… dus niet met een moderne elektrische seniorenfiets;-) Straks een interval-training, lekker de spieren soepel maken!